นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
CONVERT คนเปลี่ยนโลก (ภาค Evening Ray)
ในโลกที่ใกล้ล่มสลาย ผู้มีพลังแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่รอด... แต่นี่คือเรื่องราวของชายหญิงอ่อนแอทั้งสาม ผู้ไขว่คว้าหาพลังอย่างเอาเป็นเอาตายในขณะที่่มหาสงครามตัดสินอนาคตกำลังจะปะทุขึ้นในไม่ช้า!
ผู้เข้าชมรวม
3,625
ผู้เข้าชมเดือนนี้
27
ผู้เข้าชมรวม
3.62K
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 25 เม.ย. 62 / 14:13 น.
สงคราม แฟนตาซี จิตวิญญาณ ปีศาจ เวทมนตร์ ดิสโทเปีย อนาคต fantasy drama ดราม่า dystopia dark ดาร์คแฟนตาซี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
(เครดิตรูปภาพ: fate / stay night UBW)
[ ภาค Evening Ray ]
แด่เขาและเธอผู้สิ้นหวัง
จุดเริ่มต้นของเรื่องราวเหล่านี้คือ 'ความปรารถนา'
ความปรารถนาที่เล็กจ้อยท่ามกลางแสงสนธยาแห่งความสิ้นหวัง
∞ ∞ ∞
ต้นศตวรรษที่ 23 เมื่อโลกดำเนินมาถึงยุคสุดท้าย ยุคที่ผู้คนรับรู้ถึงการมีอยู่ปีศาจและอมนุษย์ ภายใต้การปกครองแบบจักรวรรดิเดียวที่มนุษย์จำนวนน้อยนิดยังคงดิ้นรนอย่างเห็นแก่ตัว ตอนนั้นเองแผนการใหญ่ที่ชี้ชะตาความอยู่รอดก็อุบัติขึ้น
พร้อมกับอาวุธที่เป็นยิ่งกว่าอาวุธหรือคาถาอาคมใดๆ
ซึ่งนำไปสู่แผนการที่ว่านั้น แต่มันจะใช่หนทางที่ถูกต้องจริงๆ อย่างนั้นหรือ...?
ชีวิตของชายหญิงที่กระเสือกกระสน ต่อสู้เพื่อดำรงไว้ซึ่งอุดมคติอันบอบบางของตนท่ามกลางคลื่นลมแห่งยุคสมัยที่โหมกระหน่ำครั้งแล้วครั้งเล่าเจียนจะดับสูญนั้น
จะนำมาซึ่งผลลัพธ์ที่ยากจะคาดเดา และเปลี่ยนทุกสิ่งไปตลอดกาล!
∞ ∞ ∞
ยินดีต้อนรับนักอ่านทุกท่าน ไม่ว่าจะเงาหรือไม่ก็ตาม...
- นิยายเรื่องนี้ความจริงแล้ววางแผนไว้ว่ามีสองภาค แต่อาจมีเนื้อเรื่องแยกงอกออกมาด้วยแล้วแต่คนเขียน(?) ถ้าเรียงตามลำดับการเกิดเหตุการณ์ก่อนหลัง ภาคนี้จะเป็นภาคแรกค่ะ
- เนื้อเรื่องจะแบ่งเป็นสามช่วงใหญ่ๆ ตามตัวละครที่เล่าเรื่องสามคน (ตอนนี้เขียนถึงคนที่สอง) มีการเล่าเหลื่อมถึงกันบ้าง บรรยกาศโดยรวมค่อนข้างตึงเครียด การตายเป็นเรื่องปกติ ความปวดตับเป็นเรื่องธรรมดา
- สุดท้ายนี้ ขอให้ทุกท่านมีความสุขในการอ่านนิยายเรื่องนี้ค่ะ อย่าลืมแอดเฟบหรือโหวต คอมเมนท์ติชมและพูดคุยกันได้ (เพราะเราก็คันปากอยากพล่ามเช่นกัน) และเป็นการให้กำลังใจคนเขียนซึ่ง(อาจจะ)ทำให้ตอนใหม่ออกมาเร็วขึ้นด้วยก็เป็นได้!? <<ไม่เชื่อก็ลองดูค่ะ 555
ปล. หากตอนเก่ามีการแจ้งอัปเดตแปลว่าเราแก้คำผิดไม่ก็เรียบเรียงใหม่เล็กน้อยนะคะ
เนื้อหาไม่เปลี่ยน
*** คำเตือน! มีการดองนิยายขั้นสูง เพราะคนเขียนเพิ่งอยู่ม.ปลายแถมใกล้สอบเข้า จึงไม่สามารถรับปากได้ว่าจะมาลงตอนใหม่เมื่อไหร่ แต่ไม่ทิ้งเรื่องนี้แน่ๆ ค่ะ แล้วก็ยังทักมาคุยได้ตลอดนะคะ แต่อาจตอบช้าบ้าง ขอบคุณค่า
Hortensis
* Update 17/04/18 แก้คำผิด,เปลี่ยนหน้าข้อมูลเบื้องต้น
∞ ∞ ∞
(ฟังเพลงคลอระหว่างอ่านนิยายจิ้มตรงนี้ได้เลย)
ขอบคุณคำวิจารณ์นิยายจาก ขอบคุณ Theme จาก
ผลงานอื่นๆ ของ Hortensis ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Hortensis
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"NighTime รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)CONVERT – Evening Ray 1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) – ถ้าผมตีความหมายชื่อเรื่องไม่ผิด มันก็คงหมายถึงความเปลี่ยนแปลงหลังแสงสุริยายามเย็น อะไรประมาณนั้นสินะครับ? ชื่อเรื่องต้องอาศัยความหมายแฝงเยอะก็ไม่ได้แน่อะไร แต่ผมว่าถ้ามีชื่อไทยให้เข้าใจง่ายขึ้นจะดีกว่ามากเลยล่ะครับผม 2.เนื้อเรื่อง (21 คะแนน/30 คะแนน) – เนื้อเรื่องโดยร ... อ่านเพิ่มเติม
CONVERT – Evening Ray 1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) – ถ้าผมตีความหมายชื่อเรื่องไม่ผิด มันก็คงหมายถึงความเปลี่ยนแปลงหลังแสงสุริยายามเย็น อะไรประมาณนั้นสินะครับ? ชื่อเรื่องต้องอาศัยความหมายแฝงเยอะก็ไม่ได้แน่อะไร แต่ผมว่าถ้ามีชื่อไทยให้เข้าใจง่ายขึ้นจะดีกว่ามากเลยล่ะครับผม 2.เนื้อเรื่อง (21 คะแนน/30 คะแนน) – เนื้อเรื่องโดยรวมจัดว่าดี น่าติดตามนะครับ แต่เปิดมาในช่วงแรกนั้นค่อนข้างเนิบไปเสียหน่อย ด้วยการที่คามิลเลียอธิบายเหตุการณ์ทุกอย่างเกี่ยวกับโลกหรือฉากของเนื้อเรื่อง ตรงนี้เลยทำให้แอบน่าเบื่อไปหน่อยนึง แล้วก็ผมแอบรู้สึกว่าหลายอย่างมันดูลงล็อกไปหมด แบบจะเกิดก็เกิดจะจบก็จบอะไรแบบนี้ ขาดความสมเหตุสมผลไปบ้าง(อ่านได้ต่อในส่วนตอนที่ 9) แต่เอาจริง ความแฟนตาซีมันก็มีอะไรเกิดขึ้นได้หมดล่ะนะครับ แต่แค่มันมีความรู้สึกว่าง่ายไปหน่อยเท่านั้นเอง อย่างชามาลที่จู่ๆ ก็พานางเอกเข้าฐานไม่ซักถามอะไร โชคดีที่ดันมาเป็นนางเอก แล้วทุกอย่างก็เลยไหลไปตามเนื้อเรื่อง เป็นต้นครับ งงมั้ย? คือผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน 5555 ตรงส่วนของการดำเนินเรื่อง ความเร็วไม่ช้าไม่เร็วเกินไปนะ ในความคิดผม เพียงแต่การตัดฉากอะไรพวกนี้ยังทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คืออ่านแล้วเรื่องนี้ยังดึงอารมณ์ผู้อ่านได้ไม่ขนาดนั้นน่ะครับ เหมือนจะตกใจก็ตกใจได้ไม่สุด จะเศร้าก็ไม่สุด ประมาณนั้นครับ บทที่ 2 ผมว่าฉากที่จู่ๆ ตัวนางเอกสัมผัสได้ถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามามันแปลกๆ ครับ คือพอเข้าใจที่ทรุด แต่งงว่าทำไมจู่ๆ ถึงแรงกลับมา? หรือเป็นเพราะอันตรายที่ว่านั่นมาถึงแล้วหรอครับ? แล้วก็ฉากตอนที่นางเอกสัมผัสได้ถึงอันตรายแล้วต้องกุมหน้าอก แต่ก็ต้องรักษากิริยาทุกอย่างเอาไว้ให้คงที่ อ่านแล้วมันขัดๆ กันครับ คือ กุมหน้าอกขนาดนั้นจะไม่มีใครสังเกตเลยหรอครับ? เพราะตอนนี้ตัวคามิลเลียเองก็เป็นเป้าสนทนาอยู่ด้วยแล้ว ประมาณนั้นครับ แล้วก็ฉากต่อสู้ที่แนทสบถว่ามีคนเก่งระดับนี้อยู่ด้วยหรอ ผมว่ามันไม่น่าแปลกใจนะ เพราะจากคำบรรยายข้างต้นที่บรรยายว่า “แนทพยายามใจกล้า...” แสดงว่าตัวเธอก็ต้องรู้อยู่ในระดับหนึ่งแล้วล่ะว่ามันน่าจะใช้ไปได้ไม่ตลอดรอดฝั่ง แล้วก็จากความโกลาหลที่เกิดขึ้น แสดงว่าอย่างน้อยๆ พวกนี้ก็ต้องมีคนเก่งอยู่แล้ว เพราะเป็นถึง กองโจรชื่อเสียงกระฉ่อน ไม่งั้นคงโดนทางจักรวรรดิกำราบไปนานแล้วครับ จากที่ผมอ่านแล้วตีความเอง เข้าใจเองน่ะนะครับ บทที่ 3 มีการบรรยายว่าตระกูลวาลัคของนาตาเลียนั้นเป็นตระกูลจอมเวทที่ใช้เวทมนตร์ได้ดั่งใจ ค่อนข้างขัดกับบทที่แล้วที่บอกว่านาตาเลียทำได้แค่เสริมกำลังขาครับผม บทที่ 4 “และที่เขาพูดเมื่อกี้ คำที่ในสมัยนี้ไม่มีใครใช้กันแล้ว...” ตรงนี้ด้วยความที่เป็นการบรรยายของตัวคามิลเลีย ถ้าเธอไม่เข้าใจความหมาย เธอก็ไม่น่าจะรู้น่ะครับว่ามันเป็นคำที่ “สมัยนี้ไม่มีใครใช้แล้ว” น่าจะเป็นอารมณ์ “คำที่ไม่มีใครใช้กัน” มากกว่า แล้วก็ถ้านางเอกต้องแอบหลบๆ ซ่อนๆ มาจริง ผมว่ามันแปลกที่เธอเลือกใส่ชุดสีชมพูหวานจ๋อย เพราะมันเป็นสีค่อนข้างสะดุดตาน่ะครับ บทที่ 9 ผมงงมากครับ อ่านในตอนนี้ อะไรคือเหตุผลที่ทำให้จู่ๆ ทุกคนก็ต่างอธิบายเหตุผลของตัวเองขึ้นมา? คือศัตรู(ที่เป็นอดีตมิตร) รับโทรศัพท์ก็ปล่อยให้เขาคุยอย่างนั้นน่ะหรอ? ทำไมจู่ๆ คามิลเลียถึงยอมปลดอาณาเขต ในเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นหนอนบ่อนไส้ แม้จะเป็นอดีตเพื่อนร่วมรบ แต่ก็ยอมง่ายๆ ทั้งที่ได้เปรียบอยู่? ทั้งที่จะหนีไปพร้อมกันทุกคนก่อนทางนั้นจะมาก็ได้ ไม่ใช่ยืนรอทางนั้นมาสมทบแล้วก็ต้องกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แถมพอมาถึงทุกคนก็ใจเย็นมาก ทั้งที่จนถึงตอนนี้บิวท์อารมณ์ผู้อ่านแทบตายว่าเป็นสงครามที่แลกเลือดกัน คือคำถามผมตรงจุดนี้เยอะมาก แล้วผมก็งงมากด้วยครับ ไม่โกรธนะ 55 (ซึ่งต้องบอกต่อเลยว่า เกี่ยวเนื่องไปงงต่อในตอนที่10 ว่าทำไมถึงแนะนำตัวราวกับเป็นเพื่อนกันขนาดนั้น...) 3.การใช้ภาษา (30 คะแนน/35 คะแนน) – ภาษาของคุณมูนมารุนี่จัดว่าสวยเลยนะครับ คำผิดเองก็ไม่เยอะมาก อ่านค่อนข้างสบายตาดี ไม่ค่อยมีข้อให้ติสักเท่าไหร่ การบรรยายเองก็เห็นภาพชัดเจนดีมากเลยล่ะครับ ผมชอบนะ อาจจะมีแค่เรื่องการเรียบเรียงประโยคที่ดูงงๆ บ้าง แปลกๆ บ้าง แต่ผมก็เชื่อว่าแต่งไปเรื่อยๆ ตรงจุดนี้จะดีขึ้นเอง เหมือนบางทีรูปประโยคสวย ต้องการสื่ออะไรหลายอย่าง เลยทำให้รูปประโยคออกมาปนๆ กัน จนรูปประโยคเพี้ยนไปน่ะครับ อีกเรื่องคือเรื่องการเชื่อมประโยค บางที บางประโยคของคุณมูนมารุสามารถเขียนเป็นประดยคเดียวได้ ใช้คำสันธานต่างๆ เชื่อมเอาได้ แต่บางทีก็เชื่อมจนรูปประโยคอ่านแล้วแอบงง ตรงนี้ก็อยากให้ทบทวนดูด้วยนะครับผม แล้วก็ผมเห็นคุณมูนมารุใช้ “แต่อย่างนั้น” เยอะ แต่ผมรู้สึกว่ามันทำให้อ่านแล้วแปร่งๆ รวมถึงความหมายด้วย ถึงจะเข้าใจก็เถอะ ถ้าเขียนให้คุ้นชินและอ่านเข้าใจง่าย ใช้คำว่า “แต่ถึงอย่างนั้น” จะดีกว่าครับ บทนำ - บทที่1 คำผิด เนียบร้อย - เรียบร้อย บทที่2 คำผิด ละ – และ , ร่วม - รวม - เป็นสิ่งที่ฉันรู้โดยใช้ “วิธีนั้น”... เหลือแค่ว่าฉันจะใช้ประโยชน์จากมันยังไง ตรงช่วงนี้ผมว่าประโยคยังไม่ค่อยชัดเจนครับ ว่าตัวคามิลเลียจะใช้ประโยชน์จาก “อะไร” ด้วยการขึ้นต้นประโยชน์ที่พูดถึง “เรื่องราว” ที่คามิลเลียเล่ามาตั้งแต่ต้น ทำให้อ่านแล้วเหมือนเธอจะใช้ประโยชน์จาก “ข้อมูล” ที่เธอรับรู้มามากกว่า แต่ผมไม่แน่ใจว่าคุณมูนมารุตั้งใจจะสื่อถึง “วิธีนั้น” รึเปล่าที่เธอจะเลือกใช้ประโยชน์ยังไง (หรือถ้าต้องการจะสื่อถึงข้อมูลพวกนั้นอยู่แล้วก็ข้ามไปครับ 555) - ตามจริงแล้ว มีโรงเรียนแบบนี้กระจายไปตามมหานครใหม่ทั่วโลก ที่ๆ มีบุตรหลานของ 72 ตระกูลอยู่ ตรงประโยคที่ผมว่าใช้ “ที่” รอบเดียวพอครับ เป็น “ตามจริงแล้ว มีโรงเรียนแบบนี้กระจายไปตามมหานครใหม่ทั่วโลกที่มีบุตรหลานของ 72 ตระกูลอยู่” เขียนเป็นประโยคเดียวไปเลยดีกว่า - มันตะโกนคำว่าฆ่ามันซ้ำไปซ้ำมาอย่างบ้าคลั่ง ตรงนี้ผมว่าใส่เครื่องหมายคำพูดครอบไว้หน่อยก็ดีครับ อย่างเช่น “มันตะโกะคำว่า‘ฆ่ามัน’ซ้ำไปซำมาอย่างบ้าคลั่ง” บทที่3 คำผิด บรรยกาศ – บรรยากาศ - จึงจะพบเห็นได้หลายตระกูล ผมว่าประโยคนี้ไม่จำเป็นต้องมีคำว่า “จะ” ครับ อ่านแล้วแปลกๆ - เพราะฉะนั้น ฉันจึงต้องฉลาดเฉลียวพอที่จะใช้เล่ห์กลกับสตรี... ตรงย่อหน้านี้ทั้งย่อหน้า อ่านแล้วเข้าใจความหมายแต่รูปประโยคงงๆ ครับ แนะนำให้ลองอ่านทวนแล้วแก้ไขดูนะ - จอมเวท หรือก็คือมนุษย์ผู้มีบรรพบุรุษเป็นแม่มดในอดีตอันห่างไกล จอมเวทสามารถใช้เวทมนตร์ ทำให้ปาฏิหาริย์ทั้งหลายเป็นจริง มีการเปิดเผยตัวตน... ตรงนี้รูปประโยคแปลกๆ ครับ น่าจะเป็น “จอมเวท หรือก็คือมนุษย์ผู้มีบรรพบุรุษเป็นแม่มดในอดีตอันห่างไกลนั้น สามารถใช้เวทมนตร์ทำให้ปาฏิหาริย์ทั้งหลายเป็นจริง พวกเขามีการเปิดเผยตัวตน..” หรืออะไรประมาณนั้นครับ บทที่4 คำผิด เสื้อเชิต – เสื้อเชิ้ต - ถึงกระนั้นก็ยังทำให้ [ปีศาจในคราบมนุษย์] ชามาล นาเบเรียสยังคงงดงามในแบบของเขา ประโยคนี้ไม่ต้องใช้ “ยังคง” ซ้ำด้านหลังครับ เพราะคุณมูนมารุใช้ “ยัง” ตอนแรกไปแล้ว หรือจะกลับกันแทนก็ได้นะครับผม บทที่5 คำผิด เนื้อมนุษย์ - เหนือมนุษย์ บทที่6 คำผิด เพชฆาต – เพชฌฆาต , ออกม – ออกมา 4.ตัวละคร (10 คะแนน/15 คะแนน) – เอาจริง ตรงนี้คุณมูนมารุก็ทำได้ดีอยู่แล้วนะ เรื่องของนิสัยตัวละคร ด้วยความที่บรรยายแบบบุคคลที่หนึ่งทำให้ผู้อ่านสามารถเข้าถึงลักษณะนิสัยของคามิลเลียได้เป็นอย่างดี อาจจะมีบ้างที่นิสัยคามิลเลียยังไม่คงที่ เดี๋ยวทำตัวสมวัยอย่างเด็กอายุ16(?) หรือ บางทีที่ทำตัวดูเจนโลกเหมือนผ่านมานานอะไรแบบนี้ แต่โดยรวมแล้วก็จัดว่าดีครับ ในส่วนของคนอื่น มันยังไม่มีอะไรมากนัก แต่ก็ไม่มีข้อให้ติอะไรในเรื่องของลักษณะนิสัย ส่วนเรื่องภาพลักษณ์ภายนอก คุณมูนมารุอาจจะยังไม่ค่อยตามติดลักษณะภายนอกตัวละครเท่าไหร่ เหมือนนอกจากครั้งแรกแล้วก็ไม่มีกล่าวถึงอีก แต่ตรงส่วนนี้คิดว่าคงเป็นเพราะลักษณะการบรรยายแบบบุคคลที่หนึ่งด้วยครับ ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ตัวละคร ตรงส่วนนี้ผมว่ามันยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ อย่างตัวของคามิลเลียเองที่จู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกรักต่อเกรโกรี หรือตรงนี้ผมอาจจะไม่เข้าใจมันเองก็ได้ล่ะครับ (เพราะมันก็เป็นส่วนหนึ่งว่าทำไมผมถึงไม่ค่อยอ่านนิยายรัก 5555 ) คือถ้าเป็นความรู้สึกผูกพันแบบพ่อลูกผมยังพอเข้าใจได้ ผมรู้สึกว่ามันชั่ววูบขึ้นมา เหมือนเป็น”ความยึดติด”เสียมากกว่าที่จะเป็น“ความรัก” ประมาณนั้นล่ะมั้งครับ หรืออย่างความสัมพันธ์ระหว่างตัวคามิลเลียกับชามาล รู้สึกว่าชามาลไว้ใจ(?)ในตัวของคามิลเลียมากไปหน่อย ประมาณนั้นน่ะครับ 5.การจัดรูปแบบ (10 คะแนน/10 คะแนน) – ส่วนนี้ไม่มีปัญหาครับผม อ่านง่ายสบายดี มีเว้นวรรคย่อหน้าเรียบร้อยดีครับผม รวมคะแนน 78 คะแนน/100 คะแนน อ่านน้อยลง
Killer in the Dark Shadow | 7 ส.ค. 60
-
2
-
0
คำนิยมล่าสุด
"NighTime รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)CONVERT – Evening Ray 1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) – ถ้าผมตีความหมายชื่อเรื่องไม่ผิด มันก็คงหมายถึงความเปลี่ยนแปลงหลังแสงสุริยายามเย็น อะไรประมาณนั้นสินะครับ? ชื่อเรื่องต้องอาศัยความหมายแฝงเยอะก็ไม่ได้แน่อะไร แต่ผมว่าถ้ามีชื่อไทยให้เข้าใจง่ายขึ้นจะดีกว่ามากเลยล่ะครับผม 2.เนื้อเรื่อง (21 คะแนน/30 คะแนน) – เนื้อเรื่องโดยร ... อ่านเพิ่มเติม
CONVERT – Evening Ray 1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) – ถ้าผมตีความหมายชื่อเรื่องไม่ผิด มันก็คงหมายถึงความเปลี่ยนแปลงหลังแสงสุริยายามเย็น อะไรประมาณนั้นสินะครับ? ชื่อเรื่องต้องอาศัยความหมายแฝงเยอะก็ไม่ได้แน่อะไร แต่ผมว่าถ้ามีชื่อไทยให้เข้าใจง่ายขึ้นจะดีกว่ามากเลยล่ะครับผม 2.เนื้อเรื่อง (21 คะแนน/30 คะแนน) – เนื้อเรื่องโดยรวมจัดว่าดี น่าติดตามนะครับ แต่เปิดมาในช่วงแรกนั้นค่อนข้างเนิบไปเสียหน่อย ด้วยการที่คามิลเลียอธิบายเหตุการณ์ทุกอย่างเกี่ยวกับโลกหรือฉากของเนื้อเรื่อง ตรงนี้เลยทำให้แอบน่าเบื่อไปหน่อยนึง แล้วก็ผมแอบรู้สึกว่าหลายอย่างมันดูลงล็อกไปหมด แบบจะเกิดก็เกิดจะจบก็จบอะไรแบบนี้ ขาดความสมเหตุสมผลไปบ้าง(อ่านได้ต่อในส่วนตอนที่ 9) แต่เอาจริง ความแฟนตาซีมันก็มีอะไรเกิดขึ้นได้หมดล่ะนะครับ แต่แค่มันมีความรู้สึกว่าง่ายไปหน่อยเท่านั้นเอง อย่างชามาลที่จู่ๆ ก็พานางเอกเข้าฐานไม่ซักถามอะไร โชคดีที่ดันมาเป็นนางเอก แล้วทุกอย่างก็เลยไหลไปตามเนื้อเรื่อง เป็นต้นครับ งงมั้ย? คือผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน 5555 ตรงส่วนของการดำเนินเรื่อง ความเร็วไม่ช้าไม่เร็วเกินไปนะ ในความคิดผม เพียงแต่การตัดฉากอะไรพวกนี้ยังทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คืออ่านแล้วเรื่องนี้ยังดึงอารมณ์ผู้อ่านได้ไม่ขนาดนั้นน่ะครับ เหมือนจะตกใจก็ตกใจได้ไม่สุด จะเศร้าก็ไม่สุด ประมาณนั้นครับ บทที่ 2 ผมว่าฉากที่จู่ๆ ตัวนางเอกสัมผัสได้ถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามามันแปลกๆ ครับ คือพอเข้าใจที่ทรุด แต่งงว่าทำไมจู่ๆ ถึงแรงกลับมา? หรือเป็นเพราะอันตรายที่ว่านั่นมาถึงแล้วหรอครับ? แล้วก็ฉากตอนที่นางเอกสัมผัสได้ถึงอันตรายแล้วต้องกุมหน้าอก แต่ก็ต้องรักษากิริยาทุกอย่างเอาไว้ให้คงที่ อ่านแล้วมันขัดๆ กันครับ คือ กุมหน้าอกขนาดนั้นจะไม่มีใครสังเกตเลยหรอครับ? เพราะตอนนี้ตัวคามิลเลียเองก็เป็นเป้าสนทนาอยู่ด้วยแล้ว ประมาณนั้นครับ แล้วก็ฉากต่อสู้ที่แนทสบถว่ามีคนเก่งระดับนี้อยู่ด้วยหรอ ผมว่ามันไม่น่าแปลกใจนะ เพราะจากคำบรรยายข้างต้นที่บรรยายว่า “แนทพยายามใจกล้า...” แสดงว่าตัวเธอก็ต้องรู้อยู่ในระดับหนึ่งแล้วล่ะว่ามันน่าจะใช้ไปได้ไม่ตลอดรอดฝั่ง แล้วก็จากความโกลาหลที่เกิดขึ้น แสดงว่าอย่างน้อยๆ พวกนี้ก็ต้องมีคนเก่งอยู่แล้ว เพราะเป็นถึง กองโจรชื่อเสียงกระฉ่อน ไม่งั้นคงโดนทางจักรวรรดิกำราบไปนานแล้วครับ จากที่ผมอ่านแล้วตีความเอง เข้าใจเองน่ะนะครับ บทที่ 3 มีการบรรยายว่าตระกูลวาลัคของนาตาเลียนั้นเป็นตระกูลจอมเวทที่ใช้เวทมนตร์ได้ดั่งใจ ค่อนข้างขัดกับบทที่แล้วที่บอกว่านาตาเลียทำได้แค่เสริมกำลังขาครับผม บทที่ 4 “และที่เขาพูดเมื่อกี้ คำที่ในสมัยนี้ไม่มีใครใช้กันแล้ว...” ตรงนี้ด้วยความที่เป็นการบรรยายของตัวคามิลเลีย ถ้าเธอไม่เข้าใจความหมาย เธอก็ไม่น่าจะรู้น่ะครับว่ามันเป็นคำที่ “สมัยนี้ไม่มีใครใช้แล้ว” น่าจะเป็นอารมณ์ “คำที่ไม่มีใครใช้กัน” มากกว่า แล้วก็ถ้านางเอกต้องแอบหลบๆ ซ่อนๆ มาจริง ผมว่ามันแปลกที่เธอเลือกใส่ชุดสีชมพูหวานจ๋อย เพราะมันเป็นสีค่อนข้างสะดุดตาน่ะครับ บทที่ 9 ผมงงมากครับ อ่านในตอนนี้ อะไรคือเหตุผลที่ทำให้จู่ๆ ทุกคนก็ต่างอธิบายเหตุผลของตัวเองขึ้นมา? คือศัตรู(ที่เป็นอดีตมิตร) รับโทรศัพท์ก็ปล่อยให้เขาคุยอย่างนั้นน่ะหรอ? ทำไมจู่ๆ คามิลเลียถึงยอมปลดอาณาเขต ในเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นหนอนบ่อนไส้ แม้จะเป็นอดีตเพื่อนร่วมรบ แต่ก็ยอมง่ายๆ ทั้งที่ได้เปรียบอยู่? ทั้งที่จะหนีไปพร้อมกันทุกคนก่อนทางนั้นจะมาก็ได้ ไม่ใช่ยืนรอทางนั้นมาสมทบแล้วก็ต้องกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แถมพอมาถึงทุกคนก็ใจเย็นมาก ทั้งที่จนถึงตอนนี้บิวท์อารมณ์ผู้อ่านแทบตายว่าเป็นสงครามที่แลกเลือดกัน คือคำถามผมตรงจุดนี้เยอะมาก แล้วผมก็งงมากด้วยครับ ไม่โกรธนะ 55 (ซึ่งต้องบอกต่อเลยว่า เกี่ยวเนื่องไปงงต่อในตอนที่10 ว่าทำไมถึงแนะนำตัวราวกับเป็นเพื่อนกันขนาดนั้น...) 3.การใช้ภาษา (30 คะแนน/35 คะแนน) – ภาษาของคุณมูนมารุนี่จัดว่าสวยเลยนะครับ คำผิดเองก็ไม่เยอะมาก อ่านค่อนข้างสบายตาดี ไม่ค่อยมีข้อให้ติสักเท่าไหร่ การบรรยายเองก็เห็นภาพชัดเจนดีมากเลยล่ะครับ ผมชอบนะ อาจจะมีแค่เรื่องการเรียบเรียงประโยคที่ดูงงๆ บ้าง แปลกๆ บ้าง แต่ผมก็เชื่อว่าแต่งไปเรื่อยๆ ตรงจุดนี้จะดีขึ้นเอง เหมือนบางทีรูปประโยคสวย ต้องการสื่ออะไรหลายอย่าง เลยทำให้รูปประโยคออกมาปนๆ กัน จนรูปประโยคเพี้ยนไปน่ะครับ อีกเรื่องคือเรื่องการเชื่อมประโยค บางที บางประโยคของคุณมูนมารุสามารถเขียนเป็นประดยคเดียวได้ ใช้คำสันธานต่างๆ เชื่อมเอาได้ แต่บางทีก็เชื่อมจนรูปประโยคอ่านแล้วแอบงง ตรงนี้ก็อยากให้ทบทวนดูด้วยนะครับผม แล้วก็ผมเห็นคุณมูนมารุใช้ “แต่อย่างนั้น” เยอะ แต่ผมรู้สึกว่ามันทำให้อ่านแล้วแปร่งๆ รวมถึงความหมายด้วย ถึงจะเข้าใจก็เถอะ ถ้าเขียนให้คุ้นชินและอ่านเข้าใจง่าย ใช้คำว่า “แต่ถึงอย่างนั้น” จะดีกว่าครับ บทนำ - บทที่1 คำผิด เนียบร้อย - เรียบร้อย บทที่2 คำผิด ละ – และ , ร่วม - รวม - เป็นสิ่งที่ฉันรู้โดยใช้ “วิธีนั้น”... เหลือแค่ว่าฉันจะใช้ประโยชน์จากมันยังไง ตรงช่วงนี้ผมว่าประโยคยังไม่ค่อยชัดเจนครับ ว่าตัวคามิลเลียจะใช้ประโยชน์จาก “อะไร” ด้วยการขึ้นต้นประโยชน์ที่พูดถึง “เรื่องราว” ที่คามิลเลียเล่ามาตั้งแต่ต้น ทำให้อ่านแล้วเหมือนเธอจะใช้ประโยชน์จาก “ข้อมูล” ที่เธอรับรู้มามากกว่า แต่ผมไม่แน่ใจว่าคุณมูนมารุตั้งใจจะสื่อถึง “วิธีนั้น” รึเปล่าที่เธอจะเลือกใช้ประโยชน์ยังไง (หรือถ้าต้องการจะสื่อถึงข้อมูลพวกนั้นอยู่แล้วก็ข้ามไปครับ 555) - ตามจริงแล้ว มีโรงเรียนแบบนี้กระจายไปตามมหานครใหม่ทั่วโลก ที่ๆ มีบุตรหลานของ 72 ตระกูลอยู่ ตรงประโยคที่ผมว่าใช้ “ที่” รอบเดียวพอครับ เป็น “ตามจริงแล้ว มีโรงเรียนแบบนี้กระจายไปตามมหานครใหม่ทั่วโลกที่มีบุตรหลานของ 72 ตระกูลอยู่” เขียนเป็นประโยคเดียวไปเลยดีกว่า - มันตะโกนคำว่าฆ่ามันซ้ำไปซ้ำมาอย่างบ้าคลั่ง ตรงนี้ผมว่าใส่เครื่องหมายคำพูดครอบไว้หน่อยก็ดีครับ อย่างเช่น “มันตะโกะคำว่า‘ฆ่ามัน’ซ้ำไปซำมาอย่างบ้าคลั่ง” บทที่3 คำผิด บรรยกาศ – บรรยากาศ - จึงจะพบเห็นได้หลายตระกูล ผมว่าประโยคนี้ไม่จำเป็นต้องมีคำว่า “จะ” ครับ อ่านแล้วแปลกๆ - เพราะฉะนั้น ฉันจึงต้องฉลาดเฉลียวพอที่จะใช้เล่ห์กลกับสตรี... ตรงย่อหน้านี้ทั้งย่อหน้า อ่านแล้วเข้าใจความหมายแต่รูปประโยคงงๆ ครับ แนะนำให้ลองอ่านทวนแล้วแก้ไขดูนะ - จอมเวท หรือก็คือมนุษย์ผู้มีบรรพบุรุษเป็นแม่มดในอดีตอันห่างไกล จอมเวทสามารถใช้เวทมนตร์ ทำให้ปาฏิหาริย์ทั้งหลายเป็นจริง มีการเปิดเผยตัวตน... ตรงนี้รูปประโยคแปลกๆ ครับ น่าจะเป็น “จอมเวท หรือก็คือมนุษย์ผู้มีบรรพบุรุษเป็นแม่มดในอดีตอันห่างไกลนั้น สามารถใช้เวทมนตร์ทำให้ปาฏิหาริย์ทั้งหลายเป็นจริง พวกเขามีการเปิดเผยตัวตน..” หรืออะไรประมาณนั้นครับ บทที่4 คำผิด เสื้อเชิต – เสื้อเชิ้ต - ถึงกระนั้นก็ยังทำให้ [ปีศาจในคราบมนุษย์] ชามาล นาเบเรียสยังคงงดงามในแบบของเขา ประโยคนี้ไม่ต้องใช้ “ยังคง” ซ้ำด้านหลังครับ เพราะคุณมูนมารุใช้ “ยัง” ตอนแรกไปแล้ว หรือจะกลับกันแทนก็ได้นะครับผม บทที่5 คำผิด เนื้อมนุษย์ - เหนือมนุษย์ บทที่6 คำผิด เพชฆาต – เพชฌฆาต , ออกม – ออกมา 4.ตัวละคร (10 คะแนน/15 คะแนน) – เอาจริง ตรงนี้คุณมูนมารุก็ทำได้ดีอยู่แล้วนะ เรื่องของนิสัยตัวละคร ด้วยความที่บรรยายแบบบุคคลที่หนึ่งทำให้ผู้อ่านสามารถเข้าถึงลักษณะนิสัยของคามิลเลียได้เป็นอย่างดี อาจจะมีบ้างที่นิสัยคามิลเลียยังไม่คงที่ เดี๋ยวทำตัวสมวัยอย่างเด็กอายุ16(?) หรือ บางทีที่ทำตัวดูเจนโลกเหมือนผ่านมานานอะไรแบบนี้ แต่โดยรวมแล้วก็จัดว่าดีครับ ในส่วนของคนอื่น มันยังไม่มีอะไรมากนัก แต่ก็ไม่มีข้อให้ติอะไรในเรื่องของลักษณะนิสัย ส่วนเรื่องภาพลักษณ์ภายนอก คุณมูนมารุอาจจะยังไม่ค่อยตามติดลักษณะภายนอกตัวละครเท่าไหร่ เหมือนนอกจากครั้งแรกแล้วก็ไม่มีกล่าวถึงอีก แต่ตรงส่วนนี้คิดว่าคงเป็นเพราะลักษณะการบรรยายแบบบุคคลที่หนึ่งด้วยครับ ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ตัวละคร ตรงส่วนนี้ผมว่ามันยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ อย่างตัวของคามิลเลียเองที่จู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกรักต่อเกรโกรี หรือตรงนี้ผมอาจจะไม่เข้าใจมันเองก็ได้ล่ะครับ (เพราะมันก็เป็นส่วนหนึ่งว่าทำไมผมถึงไม่ค่อยอ่านนิยายรัก 5555 ) คือถ้าเป็นความรู้สึกผูกพันแบบพ่อลูกผมยังพอเข้าใจได้ ผมรู้สึกว่ามันชั่ววูบขึ้นมา เหมือนเป็น”ความยึดติด”เสียมากกว่าที่จะเป็น“ความรัก” ประมาณนั้นล่ะมั้งครับ หรืออย่างความสัมพันธ์ระหว่างตัวคามิลเลียกับชามาล รู้สึกว่าชามาลไว้ใจ(?)ในตัวของคามิลเลียมากไปหน่อย ประมาณนั้นน่ะครับ 5.การจัดรูปแบบ (10 คะแนน/10 คะแนน) – ส่วนนี้ไม่มีปัญหาครับผม อ่านง่ายสบายดี มีเว้นวรรคย่อหน้าเรียบร้อยดีครับผม รวมคะแนน 78 คะแนน/100 คะแนน อ่านน้อยลง
Killer in the Dark Shadow | 7 ส.ค. 60
-
2
-
0
ความคิดเห็น